λοφιίδες

(lophiidae). Οικογένεια τελεόστεων ψαριών, της τάξης των λοφιομόρφων, της υφομοταξίας των ακτινοπτερυγίων. Οι λ. έχουν περίεργο σχήμα και κολυμπούν άσχημα. Μοιάζουν με τους γυρίνους και το σώμα τους αποτελείται από το κεφάλι (πολύ μεγάλο, πεπλατυσμένο και με τεράστιο στόμα) και την ουρά. Τα θωρακικά τους πτερύγια, που είναι δυνατά, έχουν μίσχο στη βάση τους και μία καμπύλη σε σχήμα αγκώνα, που σχηματίζεται από την επιμήκυνση των καρπικών οστών. Πολλά από αυτά χρησιμοποιούν τα χοντρά τους πτερύγια σαν πόδια για να μετακινούνται αργά πάνω στον βυθό ή για να ανασηκώνουν το σώμα τους, ώστε να μπορούν να συλλαμβάνουν τη λεία που περνάει από μπροστά τους. Άλλο χαρακτηριστικό των λ. είναι ότι τα ανοίγματα των βραγχίων τους έχουν μειωθεί σε μικρές οπές που βρίσκονται στη βάση του θωρακικού πτερυγίου. Τα περισσότερα έχουν τόσο άτονα χρώματα με αποτέλεσμα να συγχέονται εύκολα με την άμμο ή τους βράχους. Ονομάζονται και ψαράδες, γιατί χρησιμοποιούν ένα μακρύ νήμα σαν κεραία –για να συλλαμβάνουν την τροφή τους– το οποίο αποτελεί προέκταση της πρώτης ακτίνας του ραχιαίου πτερύγιού τους. Μερικά είδη της οικογένειας των λ. ζουν σε περιοχές των ωκεανών που φωτίζονται και έχουν στην άκρη της κεραίας τους μία μικρή και σαρκώδη προεξοχή που μπορεί να πάλλεται· τα είδη, όμως, που ζουν στις σκοτεινές περιοχές των βυθών φέρουν στο ίδιο μέρος ένα φωτεινό δόλωμα, με το οποίο προσελκύουν τα μικρά ψάρια που περνούν από κοντά τους και τα καταβροχθίζουν αμέσως. Η οικογένεια αυτή περιλαμβάνει διάφορα γένη, μεταξύ των οποίων τα Lophius, Lophiodes και Lophiomus. Το πιο μεγάλο είδος της οικογένειας είναι ο Lophius piscatorius, που αποκαλείται κοινώς βατραχόψαρο ή πεσκανδίτσα. Το μήκος του σώματός του, που είναι μεγάλο και πλατύ, μπορεί να φτάσει τα 2 μ. και το βάρος του τα 50 κιλά. Τα μάτια του βρίσκονται στο πάνω μέρος του κεφαλιού του και το στόμα του είναι τόσο μεγάλο ώστε μπορεί να καταπιεί ένα ψάρι μεγάλο όσο και το ίδιο. Τα δόντια του είναι πολλά και έχουν κατεύθυνση προς τα μέσα, όπως και στα φίδια, γεγονός που εμποδίζει τη λεία του να ξεφύγει. Το δέρμα του είναι γυμνό από λέπια, έχει όμως αγκάθια και φυμάτια. Τα αβγά του σχηματίζουν μία μακριά ζελατινώδη ταινία, το μήκος της οποίας μπορεί να φτάσει τα 10 μ. Το ψάρι αυτό είναι περιζήτητο για το νόστιμο κρέας του. Μόλις πιαστεί το γδέρνουν και του κόβουν το κεφάλι, ενώ το κρέας της ουράς του διατίθεται προς πώληση.